źródło: www.supermarketq.com

….bo prawdopodobnie, jak około 90% Polaków cierpisz na jej niedobór. Oczywiście możesz od razu rozpocząć suplementacje. Tak, tabletki. Niestety nasza strefa klimatyczna nie obfituje w wystarczającą ilość słonecznych dni w roku. Poza tym, przecież się nasmarowujemy filtrami, żeby znowu raka nie dostać…Oczywiście Słońce to samo dobro i należy buźkę do niego wystawić, ale to za mało. W jedzeniu nawet super hiper ekstra też mało. W tym przypadku, jak ogólnie nie jestem zwolenniczką, polecam suplementację. Dlaczego? Gdyż jej brak naprawdę Nas dołuje i utrudnia życie…

        
         Przede wszystkim witamina D, a raczej jej brak koreluje z otyłością, cukrzycą, chorobami sercowo-naczyniowymi, chorobami autoimmunologicznymi, czyli właściwie z większością jednostek chorobowych. 

• Oczywiście najbardziej znanym skutkiem niedoboru wit D jest krzywica, dlatego tak dbamy o jej poziom u dzieci. 
• Jest ona odpowiedzialna za absorbcję wapnia oraz fosforu przez układ pokarmowy oraz ich wykorzystanie w budowie kości.Co za tym idzie zmniejsza ryzyko osteoporozy! 
• Witamina D jest również potrzebna do prawidłowej pracy tarczycy. 
• Zapewnia normalną krzepliwość krwi. 
• Co również ważne, wzmacnia układ odpornościowy. Jej brak powoduje spadek odporności, chroniczne zmęczenie oraz nawracające infekcje bakteryjno-grzybicze.
• Badania wskazują, że jej odpowiednie stężenie zmniejsza ryzyko zmian nowotworowych w błonach śluzowych oraz raka piersi i prostaty.
  

  źródło: www.czytelniamedyczna.pl

  Nierzadko doszukujemy się źródeł dolegliwości „prześwietlając” od stóp do głów, a problem może leżeć w czymś tak banalnym wydawałoby się jak niski poziom witaminy D w organizmie. Zdarzały się przypadki, że przywrócenie równowagi w tym zakresie oddziaływało np. na bóle kręgosłupa. 

          Szaleńczo dbamy o dostarczanie sobie witaminy C, bo choróbska, przeziębienia i odporność, swoją drogą często wybierając te produkty, które wcale najbogatsze w nią nie są, ale to osobny temat. Natomiast na swoje nieszczęście nie przywiązujemy takiej uwagi na witaminę D u siebie czy swoich starszych dzieci. 

          Nie bez przyczyny napisałam, „na swoje nieszczęście”….

Naukowcy odkryli, że wit D ma silną korelację z występowaniem depresji. Ci, którym jej brakuje są 11 razy bardziej podatni na wystąpienie depresji, niż ci, którzy mają poziom witaminy D w „normie”. Może nasz przedłużający pochmurny nastrój to ostatni dzwonek, któremu możemy spróbować zapobiec. A nie jest łatwo podnieść jej poziom, więc tym bardziej przedawkować. Oczywiście jeśli w badaniu krwi okaże się, że mamy jej niedobór dobrze wybrać się do lekarza, aby przepisał suplementy dobrej jakości, silniejsze.

źródło: imgfave.com

          Czego nam trzeba więcej?

Dla prawidłowego przyswojenia witaminy D potrzebna jest obeność wapnia, choliny, niezbędnych kwasów tłuszczowych, fosforu oraz witamin A i C. Powiecie: WHAT!? W skrócie potrzebujesz zdrowej, zbilansowanej diety oraz suplementacji, a nie 10 tabletek :). Oczywiście, jak pamiętacie, mam nadzieje ze szkoły, witaminy A, D, E, K rozpuszczają się w tłuszczach, dlatego tabletkę zażywamy w trakcie posiłku, w którym występuje tłuszcz. 
Jak sobie dopomóc oprócz suplementacji i Słońca?
Poniżej produkty bogate w witaminę D, ale raczej nie zastąpią suplementów. Potrzebujesz jej 400 j.m  (10mcg) na dobę. 
Źródła w pożywieniu:

• łosoś, makrela, tuńczyk, sardynki, olej z wątroby dorsza, 
• wątróbka
• żółtka jaj
• grzyby
  Nie są to produkty, które wcinamy 5 razy dziennie, więc powinny stanowić uzupełnienie suplementacji.

  

  Na koniec, jaki powinien być poziom witaminy D3 po zbadaniu. W Polsce mówi się o normie na poziomie 35- 80ng/ml. Powinniśmy być szczęśliwi mając wynik 35, natomiast nie należy rezygnować z suplementacji. Zresztą tak jak mówiło się o zażywaniu tabletek w sezonie jesień-zima, teraz zaleca się suplementację cały rok.
  Nie ma to tamto, lepiej sprawdzać, kontrolować niż leczyć! 🙂

  

              Wychodzę z kawiarni, jestem wściekła na siebie, na Kaśkę i w sumie na cały świat. Ale na Kaśkę najbardziej! Jak mogłam się na to zgodzić, żeby umówiła mnie z bratem  kumpla jej chłopaka! Ta samotność rzuca mi się na mózg. Tyle stresu, tyle przygotowań, nawet te wyszczuplające majty i co? Nie trzeba było 5 minut, żebym zaczęła opracowywać plan ewakuacji. W sumie mogłam spokojnie myśleć o wymówce, bo przecież rozmowa się nie kleiła. A ja NIEnawidzę silić się na gadki szmatki, albo próbować zadawać inteligentne pytania. A najgorzej kiedy odpowiedzi są zamknięte! Och i jeszcze to powstrzymywanie się, żeby nie wypisać sobie miną na twarzy „Człowieku czy Twoi bracia z tej odległej planety Małp nie zorientowali się jeszcze, że się zgubiłeś w okolicach Układu Słonecznego”?? Bez urazy dla małp! W każdym razie nigdy więcej! Umrę sama, ale wolę to niż chłopca w dzwonach. Kobiety kochają Ashtona Kutchera  ALE współczesnego, jego stylówka z „Różowych lat 70tych” fanek Wam nie przysporzy! Co za popołudnie! Byle do domu! Chyba jestem głodna…tak kupie lody! Te najlepsze- gruszka z karmelem. Weźcie się wszyscy pocałujcie! Taakk, jestem głodna na te lody! 

Wkurzył Was szef?
Teściowa kracze?
Korki dobijają?
Umieracie po całym dniu?
Przyjaciółka wystawiła na niechcianą randkę?

I wtedy pojawia się ochota właśnie na CZEKOLADĘ, na pewno na PODWÓJNEGO CHEESEBURGERA, to muszą być FRYTKI!

Królowa emocjonalnego jedzenia jest tylko jedna!

To najprawdopodobniej oznacza, że dopadł Was emocjonalny głód. Coraz częściej chodzimy zestresowani, źli czy smutni. Spieszymy się i nie mamy czasu na zastanowienie się kiedy i co ostatnio jedliśmy, wiemy tylko, że jesteśmy głodni. No właśnie, czy to „prawdziwy” głód? Należy nauczyć rozpoznawać głód fizjologiczny od emocjonalnego, ponieważ pod wpływem emocji wrzucamy w siebie jak do śmietnika wszystko co słone i słodkie, a tak naprawdę tego nie potrzebujemy!

Najważniejsze, kiedy dopada nas emocjonalny głód chcemy zjeść natychmiast, coś konkretnego i nie możemy poprzestać na kawałku!
Nie bez znaczenia, mówi się o „zajadaniu stresu” wtedy właśnie sprawdzają się słodycze i fast foody.

1. Pierwszy krok już za Tobą. Potrafisz zdiagnozować głód emocjonalny. 
2. Zanim sięgniesz kompulsywnie po jedzenie, niech zapali się czerwona lampka. Zastanów się kiedy ostatnio jadłam? Czy mogę być głodna? Czy to ochota tylko i wyłącznie na to ciastko? Co się wydarzyło przed tym jak poczułam głód? (Wróciłam do domu po pracy czy wróciłam po nieprzewidzianych nadgodzinach). Taka refleksja naprawdę nie zajmie Ci dłużej niż minutę!
3. Wiesz już, że to emocje? Znajdź sposób na ich rozładowanie! Wsiądź na rower, wygadaj się przyjaciółce, nawrzucaj teściowej ( w granicach rozsądku!), zaparz filiżankę ulubionej herbaty, weź pachnącą kąpiel. Wysiłek fizyczny, z doświadczenia wiem, działa naprawdę skutecznie. W końcu też wydziela się dopamina, jak wtedy kiedy słodycze pobudzają nasz układ nagrody.

4. Ciekawostka: Jedzenie uzależnia? Odpowiednie połączenie smaku słonego, słodkiego i tłuszczu aktywuje nasz układ nagrody podobnie jak substancje psychoaktywne. Dlatego producenci właśnie te smaki wykorzystują w swoich gotowych produktach, żebyśmy chcieli więcej!

   Po 30 minutach paplania z Kaśką dalej czujesz ssanie? Może naprawdę jesteś głodna? 🙂

   P.S Tak jest spoko!

   

• Dbaj o to co masz na talerzu. Nie zapominaj o warzywach, owocach i rybach. Dla zdrowego serca i neuronów nie zapominaj o kwasach omega z orzechów, awokado czy oliwy.
• Znajdź odpowiedni dla Twojego temperamentu i stylu życia sport. Moda na bieganie Cię wkurza, idź na siłownie, wolisz taniec- wybierz zumbę. Ruszaj się, wtedy myśli się dużo pozytywniej!
• Zrób komplet podstawowych badań. Może to zmęczenie i zły humor, mają podłoże w naszym ciele, a nie w tym co wokół.
• Dbaj o przyjaciół i rodzinę. Nie musisz umawiać się codziennie z każdym, dzwonić i paplać przez godzinę nie wiadomo o czym. Z prawdziwymi przyjaciółmi łączą nas takie więzi, że czasem wystarczy drobny znak, by wiedzieli że jesteśmy. Ale mówmy im też, że ich potrzebujemy.
• Czytajmy książki. Powiększymy zasób słów, będziemy mieli o czym rozmawiać, może znajdziemy nowe życiowe motto.
• Słuchajmy dobrej muzyki. Bywają teksty, które inspirują do zmian. Dziki taniec też dobrze robi.
• Uśmiechajmy się, ograniczmy marudzenie, chociaż bywa to strrrrrasznie trudne. Zastanówmy się chwilę, zanim powiemy: ale mnie boli kręgosłup, głowa, mały palec. Czy naprawdę boli aż tak, że musimy z miną urażonej królowej komunikować to całemu światu?
• Idź na długi samotny spacer, czasem naprawdę potrzebujemy pobyć zupełnie sami.
• Nie odcinaj się od ludzi. Wstydzisz się, boisz ocen? Nikt nie ma prawa Cię oceniać, jeśli Cię nie zna. Od toksycznych ludzi, rzeczywiście, lepiej trzymać się z daleka.
• Jest coś czego chciałaś/eś się nauczyć, spróbować. Zrób to! Nie wymieniaj 500 rzeczy. Skup się na jednej, później dokładaj następne.
• Utrzymuj wokół siebie porządek. Wyrzucaj rzeczy, których nie używasz. Chaos na biurku, to chaos w głowie. 
• Dbaj o swoją przestrzeń, czy to jest tylko pokój czy całe mieszkanie. Niech wygląda tak, żebyś chciał/a w nim przebywać.
• Nie kłóć się, nie strzelaj focha. Mów co Ci leży na wątrobie, zwłaszcza facetom. Oni naprawdę nie rozumieją metafor. Znajdź czas na rozmowę wprost.
• Wierz w coś. Możesz się modlić, medytować. Zadbaj o swój spokój i równowagę wewnętrzną. Czasem potrzebujemy czegoś większego, dalszego, nienamacalnego, żeby mieć w sobie nową siłę. 
• Postaraj się czasem, przez chwilę, cieszyć beztrosko, jak dziecko!